"Güllerim Yunus'umun gülleri bağışlayın beni. Böyle yapamazsam eğer büyüyemezsiniz siz o zaman kim güzelleştirir dünyayı kuşları kim çağırır bahçeye içimizi kim aydınlatır?" diyordu yavaş duyulan bir sesle. Neden sonra arkasına dönünce fark etti benim geldiğimi. Biliyordum ki bu saatlerde o da benim yolumu beklerdi hep. Onun konuşmasına fırsat bırakmadan:
-Dedeciğim dedim. Kiminle konuşuyorsun öyle?
-Güllerimle dedi.