France Farago'nun çalışması antik dönemden çağdaş sanat kuramlarına Platon'dan Tarkovski'ye sanatın kısa bir öyküsüdür. Yapıt 20. yüzyılda modernitenin soykütüğünden hareketle sanattaki büyük dönüşümler üzerinde durmaktadır.
Antikçağ Avrupa'ya ilham veren ve geleneksel araçları temin eden bir dönem olarak tasvir edilmiştir. Yazar perspektifi ve seyirciyi dikkate alan insan-merkezli sanattan tekil bakış açısının kaybolduğu tanrı-merkezli sanata geçişi yönlendiren mantığa ışık tutar: Bu Doğu Roma İmparatorluğundan Ortaçağın sonlarına dek sürmüş olan bir dönemdir ve bizim yüzyılımız antik perspektifin ve Rönesans'ı oluşturan çağların mirasçısıdır. Plotinos'un temaşa düşüncesi ise bu geçişlerin temel felsefesini oluşturur.