"Mongolizm" deniyordu daha dün. Ümit kesiliyordu onlardan... Oysa ki bugün durum farklıdır. Seksenlerden sonra belki ihtiyaçtan belki bilimsel ilerlemelerden tabii ki ebeveynlerin toplumu bilinçlendirmesinden Down Sendromu ilgi odağı haline geldi. Down Sendromlu çocukların ömür süreleri arttıkça sosyal ve medikal bilimler elele verdiler. Ümitler arttı beklentiler coştu. Disiplinlerarası kapsamlı yaklaşımlarla onları topluma birleştirici avenürler birer birer açıldı. Her gün bu sahadaki yeni hassasiyetlere gelişmelere rastlamak mümkün. Kısacası bugünkü çocuklar şanslı. Sizinki de... Prof. Dr. Bülent Üstündağ'ın bu eseri bir "hastalık" hakkında değildir. "Çocuklar" hakkında yazıldı. Konunun "sendrom" kısmı üzerinde o kadar çok duruluyor ki dikkatlerimizin esas merkezi olması gereken "insan" bazen unutuluyor gibime geliyor. Oysa tedavi de terapi de onlar onların mutluluğu içindir. Prof. Üstündağ'ın bu araştırması bir "ebeveyn el kitabı"dır. Down Sendromu gibi tıptan eğitim bilimlerine uzanan bu disiplinlerarası sahada çağdaş literatürü mümkün olduğu kadar basitleştirecek gözlemleriyle süsleyerek sıcak ve akıcı üslupla vermektedir. Bu özelliği ile türünde "ilk" olma vasfının yanısıra "insanî" yaklaşımı ile de genel kitlenin beğenisini kazanacaktır umuyoruz.