Hasan Aycın günübirlik patolojik ucubeler yapma telaşına (güncelin tuzağına) düşmeden çizginin evrensel dil olma özelliğine yaslanıp her sanatçı gibi kendinden yola çıkarak kendi dünyasını bilincini çiziyor. Kendi dünyası derken bir özne olarak genel içindeki konumunu bilinç derken de onun dünyaya bakışına belirleyen her şeyi; düşünsel - duygusal kimliğini geçmiş şimdi ve gelecek zamanla bütünleyen ve özelde geneli barındıran insani etkinliğini kastediyorum.