Bütün klasik ahlâk felsefelerinde olduğu gibi İslam filozoflarına göre de ahlâk ilmi, mutluluğu elde etme ve mutsuzluktan kurtulma sanatıdır. İnsan bütün eylemlerini bu temel amaca ulaşmak üzere düzenlemelidir. Ancak burada söz konusu olan mutluluk; bedensel, dünyevî ve sonlu olan nefsanî arzu ve istekleri tatmin etmek suretiyle elde edilen bir mutluluk değil, manevî, zihnî ve aklî bir mutluluktur. İnsanın bu mutluluğa ulaşabilmesi için kendisini mutsuz kılacak tutum ve davranışlardan kaçınması, hayattan beklentilerini ve dünya ile ilişkilerini ona göre düzenlemesi gerekir. Elinizdeki bu kitap, İslam felsefe tarihinde yazılmış ilk ahlâk felsefesi eserlerinden biridir. İnsanı yöneten akıl ve heva gibi iki kuvveti anlatmasının yanı sıra bu ikisinden meydana gelen ve insanın mutluluğuna etki eden faktörleri de ele almaktadır. Bu anlamda Ebû Bekir er-Râzî, hevadan kaynaklanan, insanın ahlâkî yetkinliğe ulaşmasını engelleyen, aynı zamanda mutsuzluğun da sebebi olan kendini beğenme, haset, yalan, cimrilik vb. anormal davranışlar ile akıldan kaynaklanan ve mutluluğun temeli olan adalet, ölçülülük ve kendi kendine yeterlilik gibi davranışları, nedenleri ve sonuçlarıyla birlikte tartışmaktadır.