Bir martının bembeyaz kanadında saklı ellerin. Biraz soğuk çokça beyaz hafif büyülü... Sonbahar güneşinde kızaran narçiçeğinden pembe... Uzattığında uzun ve sonsuz bir yolculuğun habercisi... Bir tutsam ellerini geçmişimi unutmaktan korkarım. Seninle çıktığım her yolculuk sürprizlere gebe. Umut var sevinç var huzur var alınma ama çok da öfke var içinde.
*
Ruhuma dantel dantel işlenirken
Sesin ve sözlerin
Gecenin yüzündeki yıldızlar
Işıldar bir bir.
Aklımda sen kokun ellerin
Ve yine sen...
Ne güzel!
Bende hep böyle kalabalık et-sen
*
Bozuk bir pusulaymış rehberimiz. Kırk deve yükü dert yüklenip sırtımızda bir hırka bohçamızda bir somun ekmekle yollara düşmüşüz ağır aksak. Derviş desen derviş değiliz âşık desen âşık değil. Zaten çıktığımız yolculuk tam da bundan değil mi? Neyiz kimiz; nereden geldik nereye gidiyoruz ya da gerçekten gidiyor mu duruyor muyuz?