Neyi ya da kimi sevdim?
Ağlayabilen insanları sevdim. Bahar sabahları dünyaya yayılan kokuyu yağmurdan sonra kokan toprağı kuyuları oyunlara alınmayan çocukları yalnızlaştırılan insanları put kırıcıları Mezar-ı Şerif'i Üsküp'ü Medine'yi bozkırı ve bozkırda açan o kimseye minnet etmeyen çiçekleri...

Belki de sadece kabalığı sevmedim. Her türlü kabalığı. Ve öyküler beni tüm kabalıklara karşı koruyan zırhlardı. Gördüğüm her kabalık sonrası çekilip odama zırhlar yaptım; delik deşik olmuş zırhlar. Ve anladım dünyaya gelen herkes saldırıya uğramıyormuş. Öykülerden bir sığınak yapıyorum ve bir gün sığınağa gömecekler beni. Gülümseyeceğim.