Nihat Genç bu sefer daha sakin onu fazla coşturan şeyi yapıyor: İnsanların gerçek insanların hikâyelerini anlatıyor. Küçük insanları kahraman gören bir görüşle... Yokluktan yoksulluktan çirkinlikten hoyratlıktan kötülükten bir acayip "iyi" enerji üreterek... Hayata tutunma yorgunluğunu varolma hüznünün verdiği tuhaf azmi boşvermişliğin coşkusunu sessiz sedasızlığın kendine has geveziliğini anlatıyor. Onun yazarlığındaki marifet bu saklı cevherleri bu olağan mucizeleri bulup çıkartabilmek değil mi zaten? Nihat Genç bu kitapta en iyi yaptığ işi yapıyor...