İnsan seninle anlam kazandı; seninle mânâsına kavuştu varlık. Sen yoksun diye yüzler gülmüyor; tahammül sınırını aştı hayat.
Yokluğunu fırsat bilenler kan gölüne çevirdiler dünyayı. Kuzey güneyi eziyor; kara bulutlar çöküyor semadan tüm evrene.
Yaradan'ın üstünlük ölçüsü takva iken "ne mutlu" ırklar türedi. İlahlık yarışına girenin biri diğerine:
"Sana benden gayri özgürlük veren olmaz; benim istediğim kadar hürsün; ya sev ya terk et!" ile inkârın daniskasıydı.
Ey Âlemlere Rahmet Olan!
Yokluğunda sahte liderler dolaşıyor sağda solda; "Kurtuluş bende!" diyor her biri. Halklarını atıyorlar gayyaya bilerek isteyerek. İzmler çöplüğüne döndü dünya!
İnsanı insan yapan değerler pazara düştü; dosta kurşun düşmana gül. Tutulan yol hak olsaydı çokluğuna rağmen zelil olur muydu seni sevenler!