Bize düşen düştüğümüz yerde beklemek oldu hep.

Bekleyecektik ve beklenenler asla gelmeyecekti. Gelecek dedikleri şey olmayanlar gelmeyenler ve kaybedilenler üzerine inşa edilecekti.

Soğuk karanlık yalnız ve tedirgin koridorların çatlak duvarlarına asılmış
birer gölgeydik bu hayatta.

Bir fotoğraf kadrajının dışında bırakılmış sevimsiz bir detay
devam zorunluluğu olmayan sıkıcı bir derstik.

Öğrenemediler.

Onlar bizden vazgeçtiler.
Vazgeçtiler ve kazandılar.

Biz kaybettik. Yine de vazgeçmedik.
Her seferinde daha güzel kaybettik.

En güzel biz kaybettik...