Bu kitabı eline alan okur parmaklarının arasında gizli bir coğrafyanın kısa yoldan kana karışan bir mucizenin soluk aldığını bilmeli. İçinde bir kum saatinin zamanı ağır ağır süzdüğünü ve onu sarsmamak gerektiğini unutmamalı. Kaçamak bir bakışın peşinden gitmenin onu karanlık bir dehlize götüreceğini her yankının kendisine döneceğini satırların temren gibi uzayıp yazgı gibi kesişebileceğini aç karnına incir yemenin mideyi bozacağını aklından çıkarmamalı. Düşlerine giren her masalcının aziz olmadığını Kuzey İspanya'da küçük bir Bask kasabası olan Obaba'ya yıllardır tek bir geminin bile demirlemediğini Kartaca'nın tahta bir kılıçla fethedilemeyeceğini bir köşeye not etmeli.
En uzun tümcenin bile başladığı yerde bittiğini sonsuz hızla hareket eden her şeyin yerinde durduğunu ve bu kitabın kayıp kıta Atlantis'in diliyle yazıldığını daha baştan kabullenmeli.
Atxaga ve Obabakoak.... Anlaşılır gibi değil...