Bu küçücük çaba; bizden önceki kuşakların aileler ve toplum nezdinde yaşamış oldukları gerçeklerden ders çıkartılarak hâlâ üstü örtülen hakikatlerin üzerini açmak hedefine yönelik bir küçük çaba olabilir...
 "Canlarını ve mallarını bu din uğruna gözlerini kırpmadan verenlerin hatıralarına saygı ile; onların ardından vefa ile; hakikat üzerine "iz sürmek" isteyenler olabilir... Diye; bir kutlu amaç peşinde duyguları beslemek de olabilir. Onlar dinin ehemmiyetini insanlık için mutlak gerekliliğini hakkıyla biliyor idiler. 

Hz. İbrahim'in Rabbimiz olan yüce Allah'a kendi zamanından; "Soyumdan da manevî önderler çıkar!" yakarışı;"Muhammed ümmeti" olarak bugün bizim yüreğimizin tâ derinlerinde yankı bulan bir yakarışı bir çığlığı değil midir?. Mutlaka öyle...

"Ey Rabbim! Beni ve soyumdan gelecekleri namazını dosdoğru kılanlardan eyle! Ey Rabbimiz! Duamı kabul et." (İbrahim14/40) (Ey Rabbimiz ümmet-i Muhammed'in duasını; duamızı kabul et.) (Âmin... Âmin... Âmin)