Meydandaki çay bahçelerinden birine oturmak geldi içimden sonra. Çünkü Erdek bir kitap olsaydı bu çay bahçeleri ilk cümlesi olurdu onun. Gelindi mi oturulmalıydı. Bir çay birkaç sigarayla kıyıda kayığında ağ onaran çapari kösteği hazırlayan balıkçıları seyretmek bir tost isteyip bacaklarıma sırnaşan kedilere atmak yakın masalarda konuşulanları dinlemek birini bekliyormuş gibi ikide bir saate bakmak iyi gelebilirdi. Gelmeliydi en azından. Yine yaz akşamları. Yaralı tekneler küflü sesler. Erdek'te çay
bahçeleri bıkkın orkestra tatsız garsonlar. Ezine Susurluk Bandırma burası Ankara orası Samsun! Yalandan bayılanlar
bilmezden gelinenler kaybolan dayılar... Uykusunda ağlayan adamlar pişmanlar yorgunlar. Para için mırın kırın laf dokunduran
konuşmalar. Nerede bu Türkan Şoray?

Mahir Ünsal Eriş sokaktan gelen gürültüyü bangır bangır Yıldız Tilbe dinleyen evleri resmediyor. Bi gevezeleşip bi susanları "iyi olalım be ne olur" diyenleri helallik isteyenleri anlatıyor. Olduğu Kadar Güzeldik gazoza doğru çocuklaşan hikâyelerle
çağlıyor zamana dokunuyor. Eriş hüzünlü mağlupların iyimser yazarı olmaya devam ediyor.