Düşlerime giren aydınlık sınıfta kendime duyduğum güvenin aynısını gerçek hayatta da yakalayabilmek başarının ilk koşuluydu bana kalırsa.
Bugün bile yaşama sevinci ve coşkusuyla dolu olmasam yıllar sonra bir kitabevinde ilk kez karşılaştığım okul arkadaşımdan esinlenip çocukluk ve gençlik anılarımın ana çizgilerini içeren bir kitap yazabilirmiydim acaba?