Özlediğim insanlara özlediğim zamanlara yasemenin manolyanın mor menekşenin kokusu karışıyordu. Ayrıldığım o sevgi arkadaşlık o aşk ve kardeşlik duygusu belki bir daha hiç kavuşamayacağım bütün sevinç bir yangınla beni tutuşturuyor alevlere sarıyor ve hemen yazmaya koyuluyordum. Yazabildiğim sürece hiçbir mevsimin hiçbir rüyanın hiçbir zaman sona ermeyeceğini biliyordum.
Çağdaş edebiyatımızda derin iz bırakmış nehir-roman Geçmiş Bir Daha Geri Gelmeyecek Zamanlar Daha Dün ile son buluyor. Okurların sınavından nice yıllardan beri geçmiş sevilmiş benimsenmiş Selim İleri'nin kaleminden..