Bu kitap herhangi bir mezhebin tarih boyunca oluşmuş görüşlerini nihai hüküm gibi algılayıp onların değişmezliğini kabul etmenin son derece hatalı bir tutum olduğunu göstermektedir.
Hanefi mezhebinin ilk imamları Ebû Hanîfe ve ashabı namazların cemÕi ile ilgili hadisleri kendilerince haklı gördükleri çeşitli gerekçe ve tevillerle uygulama mevkiine koymamışlar; cemÕi sadece Arafat ve MuzdelifeÕye hasretmişlerdir. Ne yazık ki daha sonra gelen bütün Hanefi uleması bu görüşü sadece tekrarlamakla yetinmiş ilk imamların gerekçe ve tevillerini sorgulama cihetine gidememişlerdir.
İmam-ı AÕzam Ebû HanîfeÕnin fıkıh anlayışına bağlılık; onun görüşlerini tekrarlamakla değil bilakis onun metodunu yöntemini hepsinden önemlisi Allah ve Rasulü dışında herkesin görüşlerinin sorgulanabileceğini açıkça ilan eden onun eleştirel zihniyetini ve düşünce dinamizmini benimsemekle olabilir.
Bu kitap bizleri zihniyet değişikliğine davet ederek dinamik ve eleştirel bir hadis-fıkıh anlayışına çağırmaktadır.