Minnet Huda'ya evlet-i dünya fenâ bulur

Bâki kalur sahife-i âlemde adumuz (Bâki)

Zülfüne kalsa perişan eylemezdi dilleri

Anı da tahrik eden bâd-ı sabâdır n'eylesin (Nef'i)



Verip tezelül-i Mansur'u sâk-ı Arş'a tamâm

Hudâ Hudâ diyerek pây-ı dâra dek gideriz (Naili)