'Zamanın ruhu'nun edebî okumaları ağırlıklı olarak romana ve düzyazı türlerine doğru yönlendirdiği bir dönemde Hilmi Yavuz; şiiri teorik okumalarla yeniden gündeme taşıyor. Geçmiş ve günümüz şiirinin biçim ve imgelem açısından ele alındığı metinlerin yanı sıra diğer sanat ve sosyal bilim dallarına ilişkin anekdotlar da Yavuz'un engin birikiminden süzülerek sayfalara yansıyor. Şiir ve poetika okuma biçimleri dil felsefesi odaklı metinlerle birlikte sinema heykel müzik fotoğraf ve resim sanat temalı yazıların ana başlıklarını oluşturuyor. Yahya Kemal Sezai Karakoç Ahmet Hamdi Tanpınar Mevlânâ Celaleddin-i Rumî Behçet Necatigil Hölderlin gibi sayısız yazar şair ve dünürün eserlerine dikkati çekerken; Yunus Emre Mozart Cinuçen Tanrıkorur Kamil Fırat Rahmi Aksungur gibi birçok sanatçının dünyasına açılan kapıları aralıyor.

" 'Okuma Biçimleri'nden bir edebî metnin okunma yorumlanma ve anlamlandırılma biçimlerini kastettiğimi belirtmeliyim. Şüphesiz bir metin birbirinden çok farklı bağlamlarda okunabilir; ama galiba en doğrusu öncelikle bu bağlamların neler olduğunu ortaya koymak olmalıdır. (...) Edebiyat teorileri bunu ya yazar merkezli olarak okuma yani 'yazarın niyeti'ni (intentio auctoris) açığa çıkaracak bir okuma; ya metin merkezli okuma yani 'metnin niyeti'ni (intentio operis) açığa çıkaracak bir okuma; yahut da okur merkezli okuma yani 'okurun niyeti'ni (intentio lectoris) açığa çıkaracak bir okuma biçiminde öbeklendirirler. Oysa eleştiri pratiği edebiyat teorilerinin bu kesin sınırkoyucu öbeklendirmelerini aşan teoriyle pratiğin örtüşmediği durumlarla karşı karşıya bırakır bizi."