Kafka içinde yaşadığı dönemin o dönemin olaylarının değil gelmiş geçmiş tüm zamanların toplumsal mekanizmalarının yarattığı yalnızlığı anlamsızlığı betimlemiştir.
Kuşkusuz karanlık bir tablodur bu. Bu karanlık tabloyu aydınlatan ise
Kafka Güneşi'dir. Gecenin en yoğun ânında doğan karanlığın tüm gizlerini açığa vuran ışığıyla bizlere insanlara yalansız bir dünya göstermeye çalışan bunu handiyse özür dilercesine mırıldanarak gerçekleştiren son aşamada da pişman olup tüm yazdıklarının yakılmasını (bunu hiçbir zaman yerine getirmeyecek bir dostundan istemiş olsa da) isteyen hiçlikten sahici bir dünya yaratan bir insan.
Eğer Kafka'nın yapıtında manevi değerler ve umut aranıyorsa burada aranmalı.
Ve bu aforizmalar da bu ışığın altında okunmalı.
Bu kitap Kafka'nın ardında bıraktığı tamamlanmış ender elyazmalarından biridir. Tüm aforizmalar Kafka tarafından tek tek numaralandırılmıştır.
Max Brod altısı küçük okul defterlerine yazılmış aforizmalardan kısa
öykücüklerden çeşitli konulardan oluşan bu elyazmaları "yığınını" Taşrada Düğün Hazırlıkları başlığıyla tek bir kitapta toplamıştır. Daha sonraları birçok ülkede
bu kitaptan küçük başka kitaplar üretilmiştir: Babaya Mektup ve Aforizmalar gibi.
Bu kitaptaki aforizmaların tam olarak ne zaman yazıldığını bilmiyoruz.
Bir sayfadaki 1917 tarihiyle Günlük'te yer alan benzer cümleler aforizmaların 1917-18 yılları arasında yazıldığına işaret etmektedir.
Max Brod bu aforizmalara "Günah Acıçekme Umut ve Gerçek Yol Üzerine
Derin Düşünceler" başlığını uygun görmüştür. Ama Kafka bu elyazmalarına
bir ad vermediğine göre en uygun başlık kuşkusuz yazın alanındaki bu türün
genel adı olan Aforizmalar'dır.
Hemen şunu da belirteyim ki Kafka'nın tüm kitaplarında özellikle Günlüklerinde
ve mektuplarında yazılmış çeşitli konularda ayıklanacak olsa başlı başına büyük
bir kitap oluşturacak kadar aforizma vardır.

Ferit Edgü'nün önsözünden