Tanzimat etkisinde kaldığı Aydınlanmanın aklilik hakikate uygunluk evrensellik objektiflik ölçülebilirlik gibi kriterlerine uymadığı için Divan Şiiri'ni hayatın dışına iter. Çünkü Divan Şiiri'nin Aydınlanmanın ölçülerine hiç uymayan hakikat ve dış dünya ile doğudan ilgisi olmayan müteal mistik mücerret bir dünyası vardır. Tanzimat bunun yerine akıl'a dayanan bir çözümleme tarzını devreye sokar. Artık algı kalıpları değişmiştir. Şiirden düşünceye geçme zamanı gelmiştir. Hakikati temsil etmekte yetersiz kalan şiir temel bir edebi tür olmaktan çıkar. Edebiyatımız gerçeği olduğu gibi yansıtmaya çalışan romanlar hikayeler ve tiyatrolarla dolar. Şiir de bu kervana katılarak toplumsal bir görev üstlenir. Tanzimat sonrası yaşama alanı iyice daralan Divan Şiiri ise artık eskiye bağlı birkaç şairin mısralarında suni teneffüslerle yaşatılmaya çalışılan kayıp bir paradigmadır.