O gün o caminin avlusunda, az ötede Zeki'yi izleyen gözlerin içine, tarlaların en ağır işleri ile beraber, yüklenilmiş dağlar dolusu iman döküldü. O çocuk, mesafenin uzunluğundan ve tarla işlerinin yoğunluğundan şikâyetçi baba ile cami pazarlığına girişmiş bir çocuk tatlılığıyla konuşurdu: "Çalışırım, ama haftada bir gün camiye giderim". "Yavrum! İş çok, cami uzak". "Daha çok çalışırım, ama haftada bir gün camiye giderim. Yürürüm, ben yürürüm." Saatlerce çalışıp sabahında, sonra dokuz kilometreyi bir saat için yürümüşse bir çocuk, soluklanmadan, güneşin altında, ter içinde, toz dumanda. Sararmış bitkiler ve dikenler taşınmış uzaklara pantolonunda, kimisi güvenip yavrularını serpmişse bu esnada, belki varılacak yer çok güzeldir,  belki varan kişi daha bir güzel oluyordur yolda, ama her halükarda, saatlerce çalışmışsa sabahında ve bir saat cami için yürünmüşse dokuz kilometre, Hoş geldin Zeki! Hoş geldin! Baş göz üstüne.